ΟΙ  ΑΕΡΗΔΕΣ  ΤΗΣ  ΖΩΗΣ

ΛΕΒΑΝΤΕΣ

Πώς  μπορείς  με  τα  σημάδια  τ’ ουρανού

Την  όψη  του  Μάη  να  συλλάβεις

Όταν  στα  νεαρά  στήθια  χτυπάς

Κι αυτά  πίσω  σε  γυρίζουν

Όταν  μόνο  ο έρωτας  έχει  προσπέλαση

Κι  ο  σπόρος  της  ζωής  βλασταίνει

Κοίτα  τα  πρώτα  φυλλαράκια  του  όντος

Απαλό  χνούδι

Οι  παπαρούνες  παίζουν  με  τους  υάκινθους

Τα  πουλιά  τρελά

Ανεβαίνουν  κατεβαίνουν

Ο  ήλιος  ανατέλλει  κι  ανατέλλει

Φύσα  Λεβάντε

Κανείς  δε  σου  δίνει  σημασία.

ΟΣΤΡΙΑ

Η  γραμμή  ψηλά  χωρίς  εξάρσεις

Η  δύναμη  του  νότου  σταθερή

Το  σήμερα  διαδέχεται  το  σήμερα

Χρυσά  θερισμένα  χωράφια

Το  στάχυ  υψώνεται,  στροβιλίζεται

Τη  δημιουργία  της  ωριμότητας

Τίποτα  δεν  τη  σκιάζει

Οι  γλάροι  σε  σταθερό  επίπεδο

Τα  γεννήματα  έχουν  σκοπό

Τα  παράθυρα  ολάνοιχτα  στον  ορίζοντα

Που  παίζει  με  τις  μποκαμβίλιες.

Να  κρατήσεις  όστρια

ΠΟΥΝΕΝΤΕΣ

Πιο  αργά,  πιο  αργά  σπρώξε  το  σύγνεφο

Με  τ’ άγριο  φύσημά  σου

Δεν  είναι  η  δύση  που  πλησιάζει

Είναι  η  νοσταλγία  των  παιδικών

Χρόνων

Δεν  είναι  η  σκοτεινιά  που  έρχεται

Είναι  η  μουσική  της  αμπάριζας

Δεν  είναι  η  θλίψη  που  ξετυλίγεται

Είναι  η  παρθενιά  της  νιότης

Πιο  γρήγορα  πιο  γρήγορα

Προτού  θαμπώσουν  οι  γαλάζιες  ανταύγειες

Στ’ αχτένιστα  μαλλιά  στους  γυμνούς  ώμους

Πριν  φύγουν  τα  χελιδόνια

Κι  οι  νότες  της  μουσικής  ξεθωριάσουν.

 ΜΑΪΣΤΡΟΣ

Κρύο  μέσα  απ’ την  ξύλινη  πόρτα

Οι  στέγες  οδεύουν  προς  το  έδαφος

Όλα  συμπιέζονται  στο  μακρινό  φόντο

Εν  γνώσει  και  ερήμην

Μετά  το  μόχθο  της  ζωής

Ο  μαΐστρος  εισβάλει

Απ’ όλες  τις  χαραμάδες

Της  ύπαρξης

Διώχνει  τις  πεταλούδες

Εξαντλεί  τις  ψυχές

Φαινομενική  ροή…..

Ακινησία!!

Σβησμένο  φλόγιστρο…..

Κατάληξη!!